- Muay thai-tajski sport walki kładący nacisk na walkę w klinczu z wykorzystaniem uderzeń łokciami i kolanami.
- Capoeira-wywodząca się z tradycji afrykańskiej i brazylijskiej sztuka walki, której formy są rytmiczne, akrobatyczne i skupiają się na kopnięciach. Istotą capoeiry są elementy tańca wpływające na płynność i nieprzewidywalność ataków.
- Kung fu-oznacza osiągnięcie czegoś przez ciężką i wytrwałą pracę. W tradycyjnej mowie chińskiej Kung-fu jest określeniem dla sztuk walki, w szczególności wyraża gotowość, do której się dochodzi przez wytężoną pracę. Może się to odnosić zarówno do walki, jak i innych dziedzin życia (dosłownie każdej innej czynności).
- Karate-sztuka walki powstała na Okinawie.
Obecnie istnieją trzy podstawowe kierunki w karate:
* karate jako walka na śmierć i życie (style klasyczne, głównie okinawańskie), czyli tzw. karate tradycyjne. Paradoksalnie, z uwagi na ujęcie karate jako walki na śmierć i życie w stylach tych rzadziej przeprowadza się kumite (sparringi),
* karate jako sport z elementami samoobrony (większość stylów), także z przeprowadzaniem zawodów. W ramach tej kategorii stylów trwa zażarta dyskusja na temat zasad, których spójne przyjęcie umożliwiłoby szersze zaistnienie karate na Olimpiadzie. Spory dotyczą m.in. dozwolenia podcięć, kontaktu na głowę, rodzajów ochraniaczy, low-kicków, i innych.
* karate jako sposób psychofizycznego doskonalenia. Podejście najbliższe taijiquan, nie nastawione bezpośrednio na aspekt samoobrony czy rywalizacji, jednak z zachowaniem oryginalnych postaw, wielu kata, ruchów.
Ponieważ karate upowszechniło się jako amatorski sport, w większości stylów wykształciła się potrzeba stworzenia szczegółowej hierarchii stopni, aby zmotywować ćwiczących do rozwoju.
- Eskrima- odnoszą się do klasy Filipino sztuk walki , które podkreślają broni oparte na walce z kije, noże i improwizowanej broni. Mimo, że zaczyna się szkolenie z bronią, techniki puste strony, odławiania i niszczenia części są w głównej części z tych pięknych, broń jest jedynie przedłużenie ciała.
-Aikido-Techniki aikido składają się głównie z rzutów, dźwigni, szczególnie z dźwigni na małe stawy: nadgarstki i łokcie oraz uników i padów (ukemi). Według Jerzego Miłkowskiego, autora książek o sztukach walki, w najbardziej rozbudowanych systemach aikido wyróżnia się ponad dwa tysiące technik lub kombinacji technicznych.
-Teakwondo- narodowy sport i tradycyjna sztuka walki Korei. Początkowo zostało stworzone do celów militarnych, następnie zostało zaadaptowane do użytku cywilnego, jego twórcą jest gen. Choi Hong Hi. Obecnie jest jedną z pełnoprawnych dyscyplin olimpijskich.
- Ju-Jitsu-"sztuka ustępliwości", "sztuka łagodności, miękkości"; jū - miękkość, łagodność, giętkość, elastyczność, jutsu - sztuka, technika, umiejętność) - tradycyjna japońska sztuka walki lub metoda walki wręcz, bez broni lub z użyciem małego oręża, stosowana w ataku i obronie, w starciu z jednym albo kilkoma uzbrojonymi lub nieuzbrojonymi przeciwnikami.
- Krav Maga-(hebr. קרב מגע: dosłownie "walka w bliskim kontakcie") - izraelski system walki.
Izraelski system samoobrony i walki wręcz opracowany w latach 30. XX wieku w Czechosłowacji, przez Imi Lichtenfelda. System bazuje na podstawowych odruchach obronnych człowieka. Posiada różne pchnięcia i uderzenia na okolice gardła, oczu, kopnięcia w strefę krocza oraz w nogi. System cały czas ewoluuje na drodze licznych badań i doświadczeń użytkowników, ale także przejmując z innych systemów obronnych bądź sztuk walki najbardziej skuteczne rozwiązania.
- Judo-(jap. 柔道, jūdō?, "łagodna droga, łagodny sposób"; "droga miękkości") – sztuka walki powstała w Japonii.
-Ninjutsu-sztuka walki, maskowania się, strategii oraz niekonwencjonalnych działań zbrojnych oraz walki partyzanckiej, praktykowana przez shinobi (poza Japonią powszechnie znanych jako ninja). Obecnie, na świecie występuje kilka rodzajów nowoczesnego ninjutsu, jednak nie wszystkie mogą być łączone z oryginalną praktyką ninjutsu w Japonii[1]. Potocznie uważa się, że ninjutsu łączy się wyłącznie ze skrytością i działaniem z ukrycia. Jednakże, osoby ćwiczące ninjutsu wykorzystują je także do wewnętrznego doskonalenia samego siebie.[2]
opisy by Takeshi
|